Centros de intercambio e de relacións da Galicia tradicional
Durante a Idade Media xorden en Europa espazos de transacción nos que os mercaderes venden os seus bens e os artistas ambulantes ofrecen entretemento. Son feiras anuais que duraban varias semanas, e nas que se poden adquirir multitude de produtos difícilmente accesíbeis, como a seda, o sal e as especias. Deste período datan moitas feiras galegas que permiten aos campesiños fornecerse daqueles bens que non producen eles mesmos.
No século XVIII, a introdución de melloras técnicas provoca un aumento da produción de gado e outros bens agrícolas que permite aos labregos galegos obter un excedente que vender ou trocar. Neste século o número de feiras multiplícase e pasan a desempeñar un rol determinante como centro de socialización do campesiñado. Alén de produtos, nas feiras intercámbianse bens inmateriais: aprendizaxes, emocións, xogos, novas, saberes, sentimentos…
As feiras consolidáronse como festas profanas, protagonizadas polo campesiñado á marxe das autoridades eclesiásticas, que fixeron todo o posíbel por prohibilas.